Κοίταξε τον εαυτό σου
πες μου τι βλέπεις τί;
Ισως φοβηθείς και τρέξεις μακριά.

Προσπαθώ να σε αγγίξω
το γέλιο να σου θυμίσω
όμως είσαι του εαυτού σου, η σκιά.

Έγινες αυτό που μισούσες
ξέχασες ό,τι αγαπούσες
τώρα πιά, μια σκιά
του εαυτού του της εφηβείας
ασπρόμαυρη φωτογραφία
του Ζορμπά, μια σκιά.

Πέρασαν τα χρόνια οργής σου
που ζητάς νοσταλγικά
όμως είσαι τόσο, τόσο μακριά.

Ξενέρωτος τώρα πίνεις
να ξεχάσεις την ευθύνη
ευνουχισμένος μέσα σου ο Ζορμπάς.

Έγινες αυτό που μισούσες
ξέχασες ό,τι αγαπούσες
τώρα πιά, μια σκιά
του εαυτού του της εφηβείας
ασπρόμαυρη φωτογραφία
του Ζορμπά, μια σκιά.

Ο Ζορμπάς δεν ζει πια εδώ
μόνο δέκα Μήτσοι και Ξυστό
κυνηγούν την εύκολη ζωή
εξαγοράζοντας την ενοχή.

Έγινες αυτό που μισούσες
ξέχασες ό,τι αγαπούσες
τώρα πιά, μια σκιά
του εαυτού του της εφηβείας
ασπρόμαυρη φωτογραφία
του Ζορμπά, μια σκιά.

Σκότωσες την αθωότητα
του πιτσιρικά σου τη φωτιά
εικονική πραγματικότητα
η αγέλη του νεκρού Ζορμπά.