Πως να φέρεις φως σε μια καρδιά
που περπατάει μες στα σκοτεινά
Τόσα κενά σε μια στιγμή
Δε γεμίζουν ξανά

Έγινε πληγή το τραύμα και δεν έχει μείνει θαύμα
Θα κοπούν οι αλυσίδες μια και καλή
Όλα εντάξει κι όλα λάθος, ας κρατούσα εδώ σαν βράχος
Κόκκινο χωρίς το πάθος σε ποιον αρκεί

Προσπαθείς συγχωρώ
Σταματάς προχωρώ
Πρακτικά επιζώ
Παίρνω ρούχα, κλειδιά
Αγκαλιές και φιλιά
Μακριά για όσο ζω

Φταις, με τις φωνές και μ’ απειλές
Δε θα σκεπάσεις τα λάθη κι αν θες
Προσωπικά δε μ’ αφορά
Ποιος θα `χει δίκιο μετά

Όταν όλα σπαν κομμάτια η αλήθεια μες στα μάτια
Είναι αυτή που κάνει κρότο πιο δυνατό
Με χιλιάδες τόνους ψέμα μέσα στο δικό σου αίμα
Πιο από τα σ’ αγαπώ σου να εμπιστευτώ