«Νόμιζα απλά πως θα καταλάβεις
αν φύγω μακριά ότι είσαι πια παρελθόν,
νόμισα απλά πως δε θα προλάβεις να με ρωτήσεις γιατί»

Αν τα αισθήματα γερνάνε από το χρόνο
φταίνε οι άνθρωποι που ζούνε στην ψευτιά,
Κι αν τα ποιήματα εκφράζουνε τον πόνο
φταίνε τα όνειρα που πήραμε αγκαλιά
Αν δε μιλάνε οι αναμνήσεις στο μυαλό μας,
φταίει το μέλλον που δεν πάει πουθενά,
Κι αν προσπαθούμε να γυρίσουμε το χρόνο
μαζί με όσους μας παράτησαν ξανά είναι αργά…

«Νόμιζα απλά πως δε θα με ψάξεις αν φύγω μακριά,
δε θα πληγωθείς δεν ήξερα πως ήταν αλήθεια
όσα απ’ τα χάδια σου είχαν φανεί»

Αν όσοι νιώσαμε έστω και την ανάγκη
κάποιον να αγγίξουμε με χάδια θετικά,
Να μην ξεχνάμε αυτό που νιώθαμε στο βάθος,
τόσα αισθήματα χωρίς ιδανικά
Σε ένα κόσμο που κερδίζει η παράνοια,
σε έναν κόσμο που το χάος μας νικά,
Είναι παράτολμο να ψάχνεις την αγάπη,
μα αν την βρεις θα ζεις για πάντα αληθινά

«Νόμιζα απλά πως θα καταλάβεις
πως μέσα βαθιά για μένα είναι αργά,
δεν φταις εσύ, μην το ξεχάσεις, συγγνώμη για όλα απλά»

Για όσες νύχτες κλάψαμε μες στο σκοτάδι,
για κάποιον άνθρωπο που σήμαινε πολλά,
Για κάθε δάκρυ που μας θύμιζε και πάλι,
για κάθε νύχτα που η ανάγκη μας νικά
Για κάθε άνθρωπο που νιώθει την αγάπη,
για κάθε άνθρωπο που θέλει συντροφιά,
Για κάθε χάδι που δεν έμοιαζε απάτη,
για κάθε ψέμα που μυρίζει αληθινά