Α, τι ωραία όταν χάνονται οι ήρωες
γκρεμίζονται, γκρεμίζουν, αφανίζουν
κι εξαφανίζονται ξανά,
μέσα στο τίποτα γυρίζουνε.

Γυρίζουμε κι εμείς ξανά στα σπίτια μας
και η αλήθεια μας σκλάβα πιστή
που επιμένει να περιμένει
ν’ ακούσει πάλι τα γελοία παραμύθια μας.

Πως θα κερδίζαμε μ’ αυτούς την οικουμένη
μα αυτοί οι μπάσταρδοι την είχαν πουλημένη.
Ν’ ακούσει πάλι τα γελοία παραμύθια μας
μπροστά στην τηλεόραση δεμένη,
μήπως μπορέσει τελικά κι ερεθιστεί
αν νιώσει έστω και για λίγο απατημένη.

Α, τι ωραία...