Είναι τα βράδια και τα ξενύχτια
είναι τα λόγια που `ναι τα ίδια
είναι η πόλη που με χαμηλώνει
δε βλέπω τα φώτα κι αυτό που με σώνει

Είναι οι φάτσες δήθεν μουράτες
είναι οι γυναίκες δήθεν φευγάτες
πόσο ωραία είναι τα γούστα
μα εγώ δε σε βρίσκω αληθινή μου μούσα

Όλα τα γκάζια είναι δικά μου
καυτή η άσφαλτος απέραντη μπροστά μου...

Τώρα θα φύγω...
Ταξίδι ωραίο σαν ψέμα, ψέμα, ψέμα...
Τώρα θα φύγω...

Eίναι αυτά, τα άδεια ξενύχτια
είναι τα ίδια γνωστά παραμύθια
είναι η πόλη που με τυφλώνει
δε βλέπω τα φώτα κι αυτό που με σώνει

Είναι οι φάτσες δήθεν μουράτες
είναι οι γυναίκες δήθεν φευγάτες
πόσο ωραία είναι τα γούστα
μα εγώ δε σε βρίσκω αληθινή μου μούσα

Όλα τα γκάζια είναι δικά μου
καυτή η άσφαλτος απέραντη μπροστά μου...

Τώρα θα φύγω...
Ταξίδι ωραίο σαν ψέμα, ψέμα, ψέμα...
Τώρα θα φύγω...

Σαν μαύρο βέλος βενζινοβολίδα
θα λάμπω στο έδαφος σαν σκούρη κηλίδα
δεν περιμένω, δώσ’ μου το κλειδί
να βάλω μπρος τη μηχανή...

Όλα τα γκάζια είναι δικά μου
καυτή η άσφαλτος απέραντη μπροστά μου...

Τώρα θα φύγω...
Ταξίδι ωραίο σαν ψέμα, ψέμα, ψέμα...
Τώρα θα φύγω...