Σ’ ατέλειωτους δρόμους πάλι χάνομαι
μια άμορφη μάζα με πνίγει αργά
το ψέμα κυκλώνει ξανά τις αλήθειες μου
και οι εύκολες λύσεις τελειώσανε πια

Τα λόγια που λένε με φοβίζουνε
μου δένουν τα χέρια χωρίς να σκεφτώ
απλόχερα όνειρα κι αν μου χαρίζουνε
μου δίνουν μαχαίρια για να σκοτωθώ

Τα βράδια κανάλια με ντύνουνε
παράθυρα χίλια με πνίγουνε
Μιζέρια και πόνο μου δίνουνε
για να νιώσω καλά

Οι σκέψεις θολές με κυκλώνουνε
και αναρωτιέμαι αυτό που θα βγει
τριγύρω οι φίλοι μα δεν νιώθουνε
αυτό που ζητάει η δική μου ψυχή

Το αίμα κυλάει, καίει τις φλέβες μου
μου δείχνει το δρόμο, με σπρώχνει μπροστά
μ’ αυτοί που ζητάνε να ορίσουν τις μέρες μου
θέλουν να παγώσει, να μην αντιδρά