Γίνε μικρή μου ποταμός
να πέσω στα νερά σου,
να κολυμπήσω να πνιγώ
μέσα στην αγκαλιά σου.

Όπως τα μάτια σου τα δυο
να με προσέχεις θέλω,
παρηγοριά της σκέψης μου
άγγελε των αγγέλων.

Κοντά σου βρίσκω τη χαρά
και νιώθω πως υπάρχω,
γι’ αυτό μέσα στα μάτια μου
μορφή δικιά σου θα `χω.

Αν ήσουνα το δάκρυ μου
για να μ’ αγγίζεις μόνο
θα `θελα όλου του ντουνιά
το κλάμα και τον πόνο.

Στα δυο μου μάτια ζωγραφιά
τα μάτια σου έχω κάνει,
κι έχουνε τόση ομορφιά
που ο κόσμος δεν τη βάνει.

Φαντάστηκα το χάδι σου
να μοιάζει με μετάξι,
που μόνο μια νεράιδα
μπορούσε να το ράψει.

Μιλάς κι ανοίγουν πασχαλιές
γελάς κι ανθούνε κρίνα,
γαρύφαλλα και γιασεμιά
σου μοιάζουνε κι εκείνα.

Αν έμοιαζε της θάλασσας
το πρώτο το φιλί σου
δε θα ξανάθελα στεριά
μα να πνιγώ μαζί σου.