Εσύ που την βόλεψες και έχεις αράξει
Κι εσύ που ξύπνησες πριν να χαράξει
Εσύ που σκέφτεσαι να την κοπανήσεις
Και μια ευκαιρία ζητάς

Εσύ που με ρώτησες "φιλάρα,  πως πάει;"
Και εγώ σ’ απάντησα πως "κάπου βρωμάει"
Γιατί το αίμα μας μια βδέλλα ρουφάει
Μα δε μιλάει κανείς

Ο τιμωρός καιρός
Κι ένας σκάρτος σακάτης λαός
Είναι η πατρίδα μας που γερνά
Αυτός ο τόπος ζητάει πολλά

Σε δύσκολους παράξενους καιρούς
Με ήρωες τρελούς, ξενοφερμένους
Φόρεσα τη μάσκα ενός Θεού
Κι έζησα με τους κολασμένους

Δεν κυνηγάς τον άνεμο,
Μόνο σε παρασέρνει.
Δεν πολεμάς τον θάνατο,
Μόνο τον περιμένεις...