Είναι ο θρόνος που ζηλεύει την αγάπη, τη σκέψη
την αλλαγή
ένα πανάκριβο κοστούμι μ’ υποδόρεια έξη
χωρίς φωνή
είναι ένα αυτάρεσκο σκουπίδι που γυαλίζει αφού φέξει
λάμψη φαιδρή
Όλο το χρήμα, όλη η δόξα και μια τόση δα λέξη
υποταγή...
Θα μας διδάξουν για τη μέρα που ο ήλιος δεν βγαίνει
τι ντροπή
επιθυμίες για σκοτάδια που η αυλή τους λατρεύει
μια φυλακή
είναι η μύγα που βοηθάει την αράχνη να υφαίνει
μια απειλή
Όλο το χρήμα, όλη η δόξα και μια τόση δα λέξη
υποταγή...
Είναι η ανάγκη να λάμψει η πλαστική ευτυχία
μια εμμονή
απειροελάχιστο σύμπαν μπρος τα δικά σου στοιχεία
πλανήτη Γη
θέλεις το δύσκολο δρόμο ή μια ατέλειωτη ευθεία
Ηρακλή;
Εδώ το χρήμα, όλη η δόξα και μια τόση δα λέξη
υποταγή...
Όταν γνωρίζεις το ψέμα, δε μιλάει κανένας
και τι να πει;
ούτε να κλάψεις δεν μπορείς όταν σου λείπει ο αέρας
ή η ψυχή
αυτοί έχουν πέτρινα χείλη και δε μιλάει κανένας
μες το κελί
Μα έχουνε χρήμα, όλη τη δόξα και μια τόση δα λέξη
υποταγή...

Διπλά να φτύνεις την απάτη
Διπλά να νιώθεις τη ντροπή
ή θα μας πεις για την ψυχή σου
ή θα μας πεις για παρακμή