FF.C Παρεμβολές Νέβμα τα λένε σταράτα...
Έι, σερίφη! Φέρε άλλη μια κανάτα!

Είμαι εδώ πάλι
απέναντί μου το μπουκάλι
Μέσα στη ζάλη, πάλι
αρχίζω, κάνω κεφάλι
Πραγματικότητα έστω για λίγο
ναι, μου κάνει τη χάρη
και στο δικό της το καζίνο
παίζω και ρίχνω το ζάρι
Φέρνω τώρα εξάρες
σκέφτομαι μ’ άλλο τρόπο
Το κρασί είναι γλυκό
και μου δείχνει το δρόμο
Δεν ξέρω αν είναι ο σωστός
Δε σου είπα αυτό
μα το μπέρδεμα στο μυαλό μου
τώρα γίνεται απλό
Το βλέμμα γίνεται λοιπόν θολό
κι έτσι ξαναπιάνω το ποτήρι
Νιώθω πάλι τον πόνο να σβήνει
καθώς το ακουμπάω επάνω στα χείλη
Πόσο ακόμα έχει μείνει;
Ακόμα συνεχίζει να πίνει
Ελπίζω να `ναι αρκετό
όλους για να μας στείλει

Είναι ο νέος τρόπος σκέψης
πίνω κρασί και φτύνω λέξεις
Διώχνω μακριά τις σκέψεις
είναι ο τρόπος να αντέξεις

Ταξίδεψα σε άλλους κόσμους
Έψαξα, και γύρισα
ξανάφυγα από το χθες
μα δεν ησύχασα
Εισιτήριο η ζάλη
πάλι άδειο το μπουκάλι
Δε μου φτάνει για να μπω
σε μια διάσταση άλλη
Η θολούρα μια εικόνα
κι ένα κόκκινο μάτι
Ξανανάβω τα σβησμένα
πριν να γίνομαι στάχτη
Τ’ αλκόολ, η απομόνωση
και θα μ’ αφήσει
να ξερνάω συνεχώς
να ξαναρχίζω το μεθύσι

Τώρα που ξαναλιώνω
θαρρώ πως νιώθω
Αυτή τη νύχτα
την ανηφόρα της ζωής
προς τα πάνω κατρακυλάμε
Θάρρος μου `πανε να `χεις
και όλα περνάνε και πάνε
Να δεις που τα δάκρυα
θα πάψουν να κυλάνε
Βουτάμε σ’ ένα ποτήρι
τα λάθη μας ξεχνάμε
Μεθάμε, και θα `ναι
σαν να ξημερώνει
καινούργια μέρα
Ο ήλιος διώχνει τα σύννεφα
απ’ τον αέρα, χαμογελάμε εμείς
Κερνάμε μια γουλιά να πιεις
απ’ το βαρέλι της ζωής

Είναι ο νέος τρόπος σκέψης
πίνω κρασί και φτύνω λέξεις
Διώχνω μακριά τις σκέψεις
είναι ο τρόπος να αντέξεις

Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...

Αδειάσαμε κανάτια
γίναμε κομμάτια
Και κομμάτια φτιάξαμε
σε κρασιού και καπνού
Κύμματα βουλιάξαμε
προβλήματα ξεχάσαμε
και ξανά (ξανά)
αρχίσαμε, μεθύσαμε
Ήπιαμε, ίσαμε (ουπς, γκάφα!)
ποιότητας άλφα
Οίνο φίνο πίνω
λέξεις φτύνω
και σου δίνω
από ένα φίλο που `χω
και που `χα
Στυλ αλκοολούχα
τις ρίμες αλλάζω σαν ρούχα
και ξαναμπαίνω
Ψεύτικοι MCs (σσσσςςς)
τουμπεκί ψιλοκομμένο
Όταν μπαίνω
με στιλ μεθυσμένο, χαμένο
Το μυαλό μου θολωμένο
στο κρασί βουτηγμένο, ζαλισμένο
στο οινόπνευμα πνιγμένο
Βλέπω τον παραγωγό
χωρίς να περιμένω
τον ακολουθώ
και σε προσκαλώ
Αν θες μαζί μας έλα (έλα!)
Χαμογέλα (γέλα!)
Τα σύννεφα απ’ τον αέρα
διώξε, κάντα πέρα
και πέταξε στον αέρα

Είναι ο νέος τρόπος
και ίσως όχι ο σωστός
αφού μπορώ και ξεφεύγω
για μένα είναι αρκετός
μ’ ένα μπουκάλι κρασί
στο πλευρό μου
τώρα σκέψεις αφήνω πίσω
και στην πραγματικότητα
ξανά δε θέλω να γυρίσω
Πίνω λοιπόν στην υγειά
όλων αυτών που πάντα
δίπλα μου στέκονται
σ’ αυτούς που έρχονται
και σ’ όσους και όσες απέρχονται
Σέβομαι αυτούς που με σέβονται
Μια πρόποση λοιπόν, γι’ αυτό
σε κάθε γνήσιο και αυθεντικό

Είναι ο νέος τρόπος σκέψης
πίνω κρασί και φτύνω λέξεις
Διώχνω μακριά τις σκέψεις
είναι ο τρόπος να αντέξεις

Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...