Ήθελα να ’μουν τσέλιγκας, να ’μουν κι ένας σκουτέρης,
να πάω να ζήσω στο μαντρί, στην ερημιά, στα δάσα,
να ’χω κοπάδι πρόβατα, να ’χω κοπάδι γίδια,
κι ένα σωρό μαντρόσκυλα, να ’χω και βοσκοτόπια
το καλοκαίρι στα βουνά και τον χειμώ στους κάμπους.
Να `χω από πάλιουραν βορό και στρούγκα από ροδάμι,
να `χω και σε ψηλήν κορφή καλύβα από ρουπάκια,
να `χω με τα βοσκόπουλα σε κάθε σκάρον γλέντι,
να `χω φλογέρα να λαλώ, ν’ αντιλαλούν οι κάμποι,
να `χω και κόρην όμορφη στεφανωτή μου να `χω,
να μου βοηθάει στο σάλαγο, να μου βοηθάει στα γρέκια,
κι όντας θα τα σταλίζουμε τα δειλινά στους ίσκιους,
στης ρεματιάς τη χλωρασιά, μαζί της να πλαγιάζω,
να με κοιμίζει με φιλιά στους δροσερούς της κόρφους.