Χείλια που σφυρίζουν στις σιωπές
Μάτια που κάηκαν απ’ τον ήλιο
Το σήμερα που έσβησε εχθές
Ψυχές που ζητιανεύουν καταφύγιο.

Πόλεις που γκρεμίστηκαν εχθές
Κι εμείς χαμένοι στα συντρίμμια
Νύχτες πληγωμένες σαν και αυτές
Που ψάχναμε στης μέρας τα ερείπια.

Χαμένος στων καιρών τα παραμύθια
Ταξίδι που δεν έχει γυρισμούς
Ζήτησα από φίλο την αλήθεια
Και δάκρυσε μιλώντας για καιρούς.

Με πήραν και με φέραν, δε με πήγαν πουθενά
Αλήτικα κουνώντας το κεφάλι
Τα μάτια μου πόνεσαν, δακρύσαν στα κρυφά
Το μόνο καταφύγιο η πλάνη.

Χείλια σφραγισμένα απ’ τις φωνές
Μάτια που κάηκαν απ’ τον ήλιο
Το σήμερα που έσβησε εχθές
Ψυχές πεθαίνουν μεσ’ το κρύο.