Ξύπνησα πάλι με ένα κεφάλι βαρύ
Εχθές το μπουκάλι μου πήρε ώρα να πιω
Στο ξύλινο πάτωμα χθεσινό λιωμένο κερί
Ξύπνησα πάλι και δεν ξέρω ποιος είμαι εγώ.

Είμαι αέρας, τραγούδι της βροχής
Ή είμαι γρανάζι μιας μηχανής.

Πέρασε η ώρα και ανάβω το πρώτο τσιγάρο
Μέτρο με μέτρο μην τελειώσει κι αυτό το πακέτο
Το στόμα μου στέγνωσε και έγινε σκέτο φουγάρο
Ξύπνησα πάλι με μια λέξη στο στόμα, αντέχω.

Πάλι κουράγιο, ακόμα νομίζω αντέχω
Πόση ακόμα ζωή να έχω.

Είναι η ώρα που πάγωσε ο ήλιος κι εγώ ακροβατώ
Είμαι καλά
Είναι η ώρα που πάγωσε ο ήλιος, βαθιά νυχτώνει
Θεέ μου είναι αργά.

Κάτι μου λείπει και κάτι με πάει αλλού
Χαζεύω εμένα που είμαι στο ίδιο μοτίβο
Να θέλω να αλλάξω, να φύγω να πάω παντού
Για δες που βράδιασε κι εγώ τα μάτια ανοίγω

Άρχισε πάλι βροχή καυτή να πέφτει
Η ίδια βροχή και πάλι τα μάτια μου καίει

Κλείνω τα μάτια δε θέλω ποτέ να ξυπνήσω
Τώρα αλήθεια κατάλαβα εγώ ποιος είμαι
Έχω τον κόσμο μου που ποτέ δε θέλω να αφήσω
Μα ακόμα δεν κατάλαβα, τι ώρα ίσως να πήγε.

Έχω χαθεί μέσα στην έννοια του χρόνου
Και ακούω φωνές ενός άγνωστου κόσμου.