Μικρό κορίτσι στην ψυχούλα μου κρατούσα
όλα τ’ αστέρια του ουρανού και τα ρωτούσα.
Τι γράφει η μοίρα στα κιτάπια της για μένα
κι όμως τα λόγια της πικρά και μπερδεμένα.

Χαράματα χτυπούσε πάντα το ρολόι
εγώ δεν είχα μια γιορτή ούτε μια σχόλη.
Στα εργοστάσια χαράμιζα τα χρόνια
μα εσύ κοιμόσουν στα ζεστά και στα σαλόνια.
Πως με παράσερναν της μουσικής οι στράτες
στον ίδιο δρόμο εγώ κι εσύ διαβάτες.

Τα χρόνια πέρναγαν κι εγώ μες το τραγούδι
σαν τη δροσούλα σαν το άγριο λουλούδι.
Στα κύματα και με του νου μου την πυξίδα
πάλεψα μόνη τον καιρό σε άγνωστη πατρίδα.

Τώρα σε βλέπω σκεφτικό με απορία
μέσ’ την ψυχή σου δε γεμίζει η μπαταρία.
Κι εγώ ξανά τον αμανέ θα τραγουδήσω
ένα χαμόγελο από σένα θα κερδίσω.
χίλιες στροφές η γη γυρίζει κάθε μέρα
εμείς σαν φύλλα μέσ’ το φύσημα του αέρα.