Αθήνα Παγκράτι γυμνός στο κρεβάτι
χαμένο κομμάτι σ’έναν άγνωστο χάρτη
η ψυχή μου φευγάτη ψάχνει μια αυταπάτη
μια καινούρια απάτη να ελπίζει σε κάτι

Αθήνα Ομόνοια ανάγκη διχόνοια
φτηνή η κολόνια καρφιά τα σεντόνια
χτισμένα μπαλκόνια σου στέλνω μπαλόνια
που γράφουν "σε θέλω" στη ζωή μου τη χθόνια

Αθήνα φεγγάρι το μυαλό μου φλιπάει
η ψυχή μου νταμάρι σ’ένα άδειο κουφάρι
μα μια μέρα θα πάρει να μου πει
"σε θυμάμαι, ξεχάστηκα λίγο μα τώρα θυμάμαι"

Αν μου’χει μείνει μόνο μια στιγμή
εσένα θα αγαπούσα απ’την αρχή
αν θα γυρνούσα πάλι στη ζωή
εσένα θα ζητούσα απ’την αρχή

Αθήνα, Παγκράτι στις τρεις παρά κάτι
ναυαγός δίχως χάρτη με σπασμένο κατάρτι
μια κιθάρα στην πλάτη σκοτεινό μονοπάτι
παιδική αυταπάτη να ελπίζω σε κάτι

Αθήνα φοβάμαι ποτέ δεν κοιμάμαι
ποτέ δε μιλάω γι’αυτά που θυμάμαι
θυμάμαι τα μάτια τα χείλη το βλέμμα
ξεχάστηκα φεύγω και φτάνω στο τέρμα