Άρε νάτις, νάτις, που `ρχουντι
τρεις μαυρουμμάτις, κοντούλις κι γιουμάτις

Άρ κι του Δραγάτ’ τουν έλιγαν:
"δος μας σταφύλια και φίλα μας στα χείλια".

Άρ `ν’ εσείς τ’ αμπέλ του ξέριτι
μπάτι κι φάτι, κανέναν μι φουβάστι.

Άρε θελ’ τι μήλο κόψιτι
θελ’ τι κυδώνι, κανείς δε σας μαλώνει".

Άει κι όσο να μπη κι όσο να βγει
η κόρη από τ’ αμπέλι, εβγήκε φιλημένη