Χρόνε που γειαίνεις τσι πληγές
δώσε κι εμέ βοτάνι
δίωχνε τσι μέρες σου γοργά
ο πόνος μου να γιάνει

Να `ταν η άνοιξη σπαθί
στση νιότη μας το χέρι
στο χρόνο και το θάνατο
να στήναμε καρτέρι