Να `χε γενώ ντελικανής
κι εσύ κοπελοπούλα
να μας εγρένει καθ’ αργά
τσ’ αγάπης η δροσούλα

Στον τόπο που εσμίγαμε
στο πέρασμα του χρόνου
είδα τσι πέτρες κι είχανε
όψη του παραπόνου