Γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
χίλια κομμάτια μοιρασμένη,
γεμάτη αγάπη και στοργη,
γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
ακούραστη, βασανισμένη,
σ’ όλο το κόσμο είσ’ εσύ.

Είσαι ανάστασης καμπάνα,
όλου του κόσμου είσαι η μάνα,
είσαι η ίδια η ζωή,
κάνεις θυσίες νύχτα μέρα,
και η ζωή δε πάει πιο πέρα
αν λείψεις μόνο μια στιγμή.

α αχ
Γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
η πιο μεγάλη αδικημένη.

Γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
μια θάλασσα γαληνεμένη,
είν’ η δική σου η αγκαλιά,
γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
ανώνυμη και πονεμένη,
που μένεις πάντα στη σκιά.

Είσαι ανάστασης καμπάνα,
όλου του κόσμου είσαι η μάνα,
είσαι η ίδια η ζωή,
κάνεις θυσίες νύχτα μέρα,
και η ζωή δε πάει πιο πέρα
αν λείψεις μόνο μια στιγμή.

α αχ
Γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
η πιο μεγάλη αδικημένη.