Όταν θα μάθεις πως είμ’ εργάτης,
τότε θα πάψεις να μ’ αγαπάς
κι αυτά τα χέρια μου, τα ροζιασμένα
με ειρωνεία θα τα κοιτάς.

Απόψε ζούμε στα παραμύθια
που τελειώνουνε ως το πρωί,
είναι φαρμάκι πικρό η αλήθεια,
άλλο αγάπη κι άλλο ζωή.

Όταν σου πούνε το όνομά μου
ίσως ξεχάσουνε για να σου πουν
αυτά τα χέρια μου, τα ροζιασμένα,
μάνα, πατέρα κι αδέρφια ζουν.

Απόψε ζούμε στα παραμύθια
που τελειώνουνε ως το πρωί,
είναι φαρμάκι πικρό η αλήθεια,
άλλο αγάπη κι άλλο ζωή.