Ποιος μου πήρε το φεγγάρι απ’ τη νύχτα
και ποιος φόρεσε το μαύρο φυλαχτό,
ξημερώνουνε τα όνειρα που είχα
και φοβάμαι πια στα μάτια να σε δω.

Τι δεν ξέρω για τα χρόνια που περάσαν
ποια λουλούδια σου, μυρίσανε ζωή
ποιος σου πήρε άλλη μια μέρα την ανάσα
ποια αδιάφορη ελπίδα θα με βρει.

Κάνε να με φέρει ο αέρας,
κάνε με ρίξει η βροχή,
κλείσε με στη γυάλινή σου σφαίρα,
γύρισε ανάποδα τη γη.

Ποια σελίδα του βιβλίου θα γυρίσει
για να έρθει εκείνη που ποθώ
να `χει τέλος γλυκό το παραμύθι
και να ζήσουμε καλά κι εμείς οι δυο.

Κάνε να με φέρει ο αέρας,
κάνε με ρίξει η βροχή,
κλείσε με στη γυάλινή σου σφαίρα,
γύρισε ανάποδα τη γη.