Χείλη μου μοσχοστάφυλο
και ροζακί μου στόμα
μπρούσκο φιλί στη Μυτιλήνη
λόγια στυφά στη Σαντορίνη

Δέντρο γεμάτο με φωλιές
και σκιερό μου σώμα
σκήτη κρυφή στο Άγιον Όρος
βαθύς γκρεμός σε κάθε όρος

Ώριμο πετροκέρασο
και τραγανό μου στόμα
σκαλί φιλί στο Παλαμήδι
στη Μάνη λαβωμένο φίδι

Πέστροφα χρυσαφένια μου
και γάργαρο κορμάκι
στα Βοδενά σ’ είχα χορτάσει
στα Τρίκαλα μ’ είχες ξεχάσει

Με κάποιον άλλο με μπερδεύεις
και άδικα με τυραννάς
σαν ένα ξένο με παιδεύεις
και σαν δικό σου με πονάς

Με κάποιαν άλλη σε μπερδεύω
με κάποιον άλλο μ’ απατάς
χρόνια μαζί σου ταξιδεύω
χωρίς να ξέρω πού με πας

Πατρίδα μου και προσφυγιά
και σώμα που μου λείπει
στην Αττική ξενιτεμένη
και στην Αμμόχωστο θαμμένη

Μουριά χωρίς τα φύλλα της
που τα `φαγε σκουλήκι
υφαίνοντας πρωί και βράδυ
το γαλανόλευκο σκοτάδι

Με κάποιον άλλο με μπερδεύεις
και άδικα με τυραννάς
σαν ένα ξένο με παιδεύεις
και σαν δικό σου με πονάς

Με κάποιαν άλλη σε μπερδεύω
με κάποιον άλλο μ’ απατάς
χρόνια μαζί σου ταξιδεύω
χωρίς να ξέρω πού με πας