Αυτοί που λεν’ πως είν’ ωραία η ζωή
δεν έχουν κάνει με τα βάσανα παρέα,
δεν έχουν νιώσει αδικία τι θα πει
κι έχουνε δίκιο για να λεν’ πως είν’ ωραία.

Μα εγώ που καταστράφηκα με τη ζωή που κάνω,
μακάρι να πεθάνω, μακάρι να πεθάνω.

Εγώ που ένιωσα στον κόσμο απονιά
και με τσακίσανε της φτώχειας τα φαρμάκια,
τον εβαρέθηκα τον άδικο ντουνιά
και το κορμί μου θα το βρουν μες στα σοκάκια.

Μα εγώ που καταστράφηκα με τη ζωή που κάνω,
μακάρι να πεθάνω, μακάρι να πεθάνω.

Και μια γυναίκα που αγάπησα βαθειά
μου `στηνε ύπουλα θηλιά σαν τον Ιούδα,
γιατί με άφησε μονάχο μια βραδιά
και την καρδιά μου την κομμάτιασε η κακούργα.

Μα εγώ που καταστράφηκα με τη ζωή που κάνω,
μακάρι να πεθάνω, μακάρι να πεθάνω.