Δε θέλω τα στολίδια σας,
τα ψεύτικα παιχνίδια σας.
Σιγά που θα μπορέσετε
εσείς να μου την πέσετε.
Χορεύω και ζαλίζομαι,
επάνω σου στηρίζομαι,
χορεύω και μπερδεύομαι
στο λίγο που ερωτεύομαι.

Αχ, πού κάνουν πιάτσα οι καρδιές
να πάω να τις ρωτήσω
ποια πόρτα να χτυπήσω
τις άδειες Κυριακές;

Αχ, πού κάνουν πιάτσα οι καρδιές,
αυτές που μόνο αξίζουν
κι οι άλλοι ας νομίζουν
πως είναι εραστές.

Βαρέθηκα τ’ αστεία σας,
σαλόνια και γραφεία σας.
Εγώ γουστάρω κύματα,
αλμύρα και αισθήματα,
μαστίχα από τη Χίο
κι ένα φιλί στα δύο.
Να στρώνω το σεντόνι του,
να πιάνω το τιμόνι του.