Μέσα στον νυμφώνα μου
δροσερά κλωνιά,
απόηχος του κόσμου στο μισόφωτο.
Κάτω από τον ίσκιο σου
μύρα και δροσιά
να στάζει μέλι, αχ, το φεγγαρόφωτο.

Γέλασε η καρδιά σου,
κι αν δε μου το λες.
Μου το λένε τα μάτια τα ψιχαλιστά
πίσω απ’ τα παντζούρια τα μισόκλειστα.

Στο βαθύ τον κήπο μου φέγγουν γιασεμιά,
τα φιλιά σου τα ζωγραφιστά.