Τ’ αντρειωμένου τ’ άρματα μας τα `χεις ξεπουλήσει
ε! ρε γανωμένο αρπαχτικό
Σφυράς για να σ’ ακούσει ο σατανάς
μισός εδώ, μισός στην εξουσία
μαγάρισες τη φουκαριάρα φύση

Τ’ αντρειωμένου τ’ άρματα κανένας πια δεν τα φοβάται
όλοι φοβούνται εσένανε, αστέ
όμως να το θυμάσαι
την ώρα που κοιμάσαι θά `ρθει ο κατακλυσμός

Τ’ άγιο φρικιό με φουντωτό μαλλί
με μια Γιαμάχα κίτρινη να σε προγκήξει
δε θα’ χεις δάκρυα να κλάψεις την ψυχή σου
"Μανούλα, με προδώσανε" θα σκούξεις
και θα `ναι όλα εξαρχής δικαιωμένα
ο τρομοκράτης
ο βιαστής
ο βομβιστής
ο ηδονιστής
κι ο βιολιστής στη στέγη της αγάπης
μ’ ένα ρυθμό σαν πολυβόλο
μ’ ένα ρυθμό σαν πολυβόλο γυαλισμένο