Περάσαν χρόνια να σε βλέπουν να απορείς
για όσα έγιναν, για όσα θα σου πούνε
Κλείνεις τα μάτια και ξαναπροσπαθείς
να καταλάβεις τι ήθελαν να πούνε

Μα σε γεράσανε, ότι είχες σπάσανε
όμως ξεχάσανε, αυτά που χάσανε

όλοι κοιμούνται βαθειά, μα εσύ θες να σε δούνε
τραγουδάς στα όνειρά τους, μα αυτοί δε σ’ ακούνε
ψάχνεις έστω ένα τρόπο να μην νιώθεις νεκρή
και τον βρίσκεις στον ήχο μιας θλιμμένης στροφής

Άνθρωποι γύρω σου πεθαίνουν μα ανασαίνουν
κι όταν σε χάνουνε απλά βαριανασαίνουν
Χαμογελάνε και χορεύουν στην βροχή
σαν μαριονέτες που γυρίσαν στην ζωή
Όμως σε βλέπω να ματώνεις και να ελπίζεις
να μείνουν πάντα μαριονέτες της σιωπής
Απλά να βλέπουν και να νιώθουν πως σαπίζεις
απ’ την ανάγκη τους να φτύνουν την ζωή