Τα μάτια ανοίγω όταν έχει βραδιάσει
σε ένα μέρος που όσο πάει με τρομάζει
Γεννάω μνήμες και αφήνω ελπίδες
ξυπνάω εχθρούς που μ’ έχουν ξεχάσει

Κι όλο φοβάμαι που τολμάω και πατάω
σε ένα σκοινί που μπορεί και να σπάσει
Και όλο νιώθω πως βαδίζω χαμένος
σε μια πορεία που δεν έχω χαράξει

Κι όσο οι νύχτες περνάνε όλα μοιάζουνε ίδια,
μοιάζουνε ίδια
Και απ’ τις μέρες που χάνω πληρώνω τα λύτρα,
πληρώνω τα λύτρα
Και οι σκέψεις που κάνω είναι παιδιά πεθαμένα,
παιδιά πεθαμένα
Όλο μοιάζουν να φεύγουν μακριά από `μένα,
μακριά από `μένα, μακριά από `μένα

Έχω ένα ψέμα που κανένας δε θέλει
σαν μια σκιά που προσπαθεί να με χάσει
Κρυμμένη ανάγκη με κρατάει δεμένο
με ταξιδεύει μια αλλόκοτη λάμψη

Και όλο φοβάμαι που τολμάω και πετάω
με δυο φτερά που έχουνε σπάσει
Και όλο νιώθω πως ο τόπος που πάω
είναι ένα μέρος που το έχω ξεχάσει

Κι όσο οι νύχτες περνάνε όλα μοιάζουνε ίδια,
μοιάζουνε ίδια
Και απ’ τις μέρες που χάνω πληρώνω τα λύτρα,
πληρώνω τα λύτρα
Και οι σκέψεις που κάνω είναι παιδιά πεθαμένα,
παιδιά πεθαμένα
Όλο μοιάζουν να φεύγουν μακριά από `μένα,
μακριά από `μένα, μακριά από `μένα