Εσύ που χάρισες σε μένα την καρδιά σου,
την αγκαλιά, τα νιάτα σου, την ομορφιά σου,
δεν το περίμενα ποτές μου από σένα,
πως σ’ άλλον άνδρα τα φιλιά σου έχεις δοσμένα,
φαρμακωμένα χείλη, φαρμακωμένα χείλη.

Έδωσαν τα φιλιά τους πάνω στα δικά μου,
στον πονεμένο τον μεγάλο έρωτά μου
και πήραν ότι όμορφο είχα κοντά μου,
φαρμακωμένα χείλη, φαρμακωμένα χείλη.

Καταραμένη να ‘σαι τώρα απ’ την καρδία μου,
αφού επρόδωσες τα χείλη τα δικά μου,
μαύρη κατάρα να μαραίνει τη χαρά σου
και νυχτοπούλια να ρημάζουν τα όνειρά σου,
φαρμακωμένα χείλη, φαρμακωμένα χείλη.

Έδωσαν τα φιλιά τους πάνω στα δικά μου,
στον πονεμένο τον μεγάλο έρωτά μου
και πήραν ότι όμορφο είχα κοντά μου,
φαρμακωμένα χείλη, φαρμακωμένα χείλη.
Φαρμακωμένα χείλη, φαρμακωμένα χείλη.

Έδωσαν τα φιλιά τους πάνω στα δικά μου,
στον πονεμένο τον μεγάλο έρωτά μου
και πήραν ότι όμορφο είχα κοντά μου,
φαρμακωμένα χείλη, φαρμακωμένα χείλη.