Τα ζηλιάρικά σου μάτια μ’ έχουνε τρελάνει
δε λογάριασα παλάτια σκλάβο μ’ έχουν κάνει
Μαραζώνω σαν το κεράκι λιώνω
με παιδεύεις γιατί δε μ’ αγαπάς

Σε αγάπησα στ’ αλήθεια και για σένα κλαίγω
έχω φλόγα μες στα στήθια άκου που στο λέω
σ’ αγναντεύω, σε λατρεύω
μην κακιώνεις γιατί θα τρελαθώ

Είναι κρίμα να μ’ αφήνεις μόνος μου να λιώνω
μαύρη συντροφιά μου δίνεις μοναχά τον πόνο
η ματιά σου η άσπλαχνη καρδιά σου
μου `χει πάρει το δόλιο μου μυαλό