Είμαι ορφανούλι είμαι καημενούλι
έχω πρασινίσει απ’ την πείνα σαν μαρούλι
είμαι στην αρρώστεια και τώρα νιώθω πόνο
φωνάξτε έναν γιατρό ή έναν γεωπόνο
είμαι αθεράπευτος έχω και τερηδόνα
κι αν πω για την ουλίτιδα εκείνη πάει γόνα
τα μαλλιά μου πέσανε έχω γεμίσει ψείρες
δώστε κάτιτις έστω για δυο μπύρες
είμαι και τυφλός κυρία μου καλή
πάρτο πίσω ρε αυτό είναι κουμπί
έχω πάθει εγκαύματα κυρία μου καημένη
μ’ έκαψε ο ήλιος στην πλαζ στην Βουλιαγμένη
έχασα κυρία μου το `να μου ποδαράκι
μου `φτιαξε ο ράφτης διπλό το `να πατζάκι
κρίμα βρε κυρία τέτοιο παλληκάρι
εδώ να ζητιανεύει το παραπλό δεκάρι
σε παρακαλώ κυρία μου καλή
δώσε να φάω κάτι κι ας είναι και σκουμπρί
τουλάχιστον να πάρω μισή καλή φρατζόλα
ή να δοκιμάσω φιλέτο κορκοτζόλα
μαζεύω τα ψιλά δεν τα θάβω μες στο χώμα
γιατί εγώ είμαι έξυπνος τα ράβω μες στο στρώμα
ήμουν ταυρομάχος γυρνούσα στην αρένα
μα μ’ έγδαρε ένας ταύρος και την βγάζω πια στα τρένα
έγινα και φίλος με τον οδηγό
και με περιμένει πάντα όταν αργώ
μπορώ όμως να δουλεύω ετούτο το καυχιέμαι
όμως δεν το κάνω γιατί απλά βαριέμαι
δείτε με λοιπόν το καημένο το παιδί
έχω και χαρτί απ’ τον γιατρό Αλεξανδρή

Δώστε κυρία κάτι να σταθώ στα ποδαράκια μου
να `χουν και υγεία τα καημένα τα παιδάκια μου

Είμαι παραπλήγας είμαι τσαρλατάνος
μπορεί να `μαι φτωχός μα δεν είμαι ένας ζητιάνος
πουλάω αποκλεισμούς πουλάω και μπρελόκ
γελοσαμπμαρίνα μάζεψε το στοκ
οργώνω τη φωκίωνος μαγαζί σε μαγαζί
ευτυχώς υπάρχουν πάντα οι χαζοί
γυρνάω στα τραπέζια αφήνω το χαρτάκι
κι όποιος με λυπάται θα πάρει τ’ αρκουδάκι
πουλάω και τη ρίγανη πουλάω χαμομήλι
πουλάω και το έλαιο ν’ ανάβει στο καντήλι
διαθέτω ημερολόγια με πίσω ποιηματάκια
έχω κλειδαρότρυπες να κάνεις στοματάκια
δέκα στοματάκια έχω για να θρέψω
γιατί είμαι τίμιος φτωχός δεν πάω για να κλέψω
το ξέρω δε με θέλετε σας προκαλώ ξινίλα
μα είμαι ένας άπορος σαν τον μικρό Καίλα
παίζω ακκορντεόν φοράω και παπιόν
και τα γυαλιά μου μοιάζουν με πάτους μπουκαλιών
πουλάω και γαρδένιες σε καλάθια με λοφίο
τις μάζεψα την νύχτα απ’ το νεκροταφείο
μα παίζω και βιολί χρήματα να πιάσω
κι όποιος δε μου δίνει τα νεύρα θα του σπάσω
θα παίξω 20 φορές του Δούναβη το κύμα
για να με ξεφορτωθεί θα ρίξει πια το χρήμα
πουλάω και στυλά χαρτομάντιλα πουλάω
άμα περισσέψουν τη μύτη μου φυσάω
γι’ αυτό βοηθήστε και μένα το πτωχό
να φάω και σαν άνθρωπος ένα ψητό ροφό

Δώστε κυρία κάτι να σταθώ στα ποδαράκια μου
να `χουν και υγεία τα καημένα τα παιδάκια μου