Μέσα σε ένα ποτήρι έχει βουλιάξει ο καημός μου
αντίπαλος απόψε είναι πάλι ο εαυτός μου
σ’ ετούτο το δωμάτιο που `μαι μόνος με το τώρα
πιστός στο ραντεβού του πάντα δώδεκα η ώρα
Κάνω πως δεν τον είδα μήπως φύγει κι ησυχάσω
σε τούτη εδώ την σύγκρουση είμαι σίγουρος θα χάσω
έχω σβηστά τα φώτα κι είμαι καλά κρυμμένος
σε μια παλιά καρέκλα όλο το βράδυ βιδωμένος
Κοιτάζω το ρολόι είναι δώδεκα παρά
στις φλέβες μου το αίμα έχει πάψει να κυλά
πέντε λεπτά ακόμα μου `χουν μείνει για να δράσω
φοβάμαι είναι αργά τώρα πια για να αποδράσω
χάνω τον έλεγχό μου με τρομάζουνε οι σκέψεις
Θεέ μου πόση δύναμη έχουνε κάποιες λέξεις
αισθάνομαι δραπέτης απ’ την ίδια μου τη φύση
σαν σκοτεινή φιγούρα που `χει λιποτακτίσει

Τον πολύτιμο εαυτό σου προσεχέ τον μωρό μου
(εδώ μες το δωμάτιο θα βγω απ’ το κενό)
βάλτον μες το φυλακτό σου να τον βλέπεις μωρό μου
Τον πολύτιμο εαυτό σου προσεχέ τον μωρό μου
(εδώ μες το δωμάτιο θα βγω απ’ το κενό)
βάλτον μες το φυλακτό σου να τον βλέπεις μωρό μου

Κοιτάζω στον καθρέφτη και ρωτάω τον εαυτό μου
ποια είν’ η μέγιστη ποινή για παράβαση του νόμου
κάνω ένα βήμα μπρος και μετά δυο τρία πίσω
και φοβάμαι πως το τέλος κουρασμένος θα λυγίσω
Πίσω μου έχουν μείνει μόνο σκέψεις και αναμνήσεις
σ’ ότι σου `χουνε προσφέρει πρόλαβες να το γκρεμίσεις
Κάνε δέηση λοιπόν να σε λυπηθεί ο Θεός
τέτοιες ώρες που πονάς λύση έχει μόνο αυτός
Κοιτάζω το ρολόι είναι δώδεκα και κάτι
το βράδυ έχει έρθει κι είμαι ακόμα στο κρεβάτι
πέντε λεπτά ακόμα μου `χουν μείνει για να δράσω
φοβάμαι είναι αργά τώρα πια για να αποδράσω
Ξεφτίλα πάλι είμαι μόνος πάλι
μοιάζω σαν να `μαι στο τραπέζι ένα αδειανό μπουκάλι
λαβωμένος απ’ τα βόλια που μου στέλνει το μυαλό μου
απ’ την πρώτη κι όλας μέρα που θυμάμαι τον εαυτό μου

Τον πολύτιμο εαυτό σου πρόσεχέ τον μωρό μου
(εδώ μες το δωμάτιο θα βγω απ’ το κενό)
βάλτον μες το φυλακτό σου να τον βλέπεις μωρό μου
Τον πολύτιμο εαυτό σου πρόσεχέ τον μωρό μου
(εδώ μες το δωμάτιο θα βγω απ’ το κενό)
βάλτον μες το φυλακτό σου να τον βλέπεις μωρό μου
Τον πολύτιμο εαυτό σου προσεχέ τον μωρό μου
(εδώ μες το δωμάτιο θα βγω απ’ το κενό)
βάλτον μες το φυλακτό σου να τον βλέπεις μωρό μου
Τον πολύτιμο εαυτό σου προσεχέ τον μωρό μου
(εδώ μες το δωμάτιο θα βγω απ’ το κενό)

Δεν είσαι μόνος υπάρχω κι εγώ
μ’ έχεις πετάξει στην άκρη του δρόμου
Μ’ έχεις βουλιάξει στον πάτο του βάλτου
μα θα βγω πάλι επάνω
Δεν είσαι μόνος υπάρχω κι εγώ
μ’ έχεις ξεχάσει στην άκρη του πόνου
Μ’ έχεις τρομάξει τόσο
μα δεν μπορώ να θυμώσω.