Τον Σεπτέμβρη, τον Σεπτέμβρη
που βρέχει ο ουρανός,
που φεύγουν τα πουλιά.

Τον Σεπτέμβρη, τον Σεπτέμβρη
εσύ ‘σαι ο καημός
κι η πρώτη η σταλιά.

Είσαι κάθε φθινόπωρο
το δάκρυ που κυλάει,
μιά θλίψη ωκεανός.

Είσαι κάθε φθινόπωρο
πρωί που δε γελάει
και γκρίζος ουρανός.

Τον Σεπτέμβρη, τον Σεπτέμβρη
γυμνά είναι τα κλαδιά,
αβάσταχτη η ζωή.

Τον Σεπτέμβρη, τον Σεπτέμβρη
εσύ από μακριά
γυρνάς με τη βροχή.