19 του Μάη 2011
λούπες που ταίριαξαν και λόγια μου ξέφραγκα.
Kρυφοκαμαρώνω που για άλλη μια φορά
μου `φερε ο Brak ένα κομμάτι κι όλα μια χαρά.
Πάνω στο μαύρο χαρτί μ’ ένα στυλό ασημένιο
ξεκλειδώνω, φτου ξελευτερία, και βγαίνω.
Κοίτα, τι όμορφο να ζεις μιαν ευχή σου•
ένα από κείνα τα παιδιά που μεγαλώσαν μαζί σου,
φτιάχνει για σένα ένα κομμάτι καινούρια πόρτα
και αν την ανοίξεις γάμησέ τα και μένα ρώτα,
πόσο μεγάλη είν’ η ευχαρίστηση απ’ το νέο ξόρκι,
όταν πιάνουν τόπο όμορφα όλοι οι όρκοι.
Γητεμένος, λοιπόν, απ’ το απλό beatακι
δεν ψάχνω λέξεις, βάζω μόνο μεράκι.
Όπως τότε σαν παιχνίδι γύρω στο `86
που ήθελα η κάβλα μου μονάχα ν’ αντέξει.
Μα είδες πού μ’ έχει μπλέξει, μ’ έχει τουμπάρει ο χρόνος,
μα απόψε, φίλε μου, δε νιώθω μόνος,
έχω τη σπιρτάδα από τα νιάτα σαν καινούρια μου χάρτα•
όλα γαμάτα σαν καλόφτιαχτη στράτα.
Είδες μου λείπουν κι αυτά, κακά τα ψέματα,
τα παιχνίδια μας μπήκαν στα περισσέματα.
Μας το θυμίζει η ζωή, μεσ’ το τερέν,
πέρασε η ώρα πάρε κάτι για ρεφρέν

Φτάνει μια λούπα καλή και κάποιοι ήχοι
για να ξορκίζεις καμιά φορά την τύχη,
ξέχνα τον πήχυ κι άσε τα δυσκολέματα,
εμένα οι στίχοι μου ανοίγαν πάντα θέματα.

Ό,τι πω, θα το ζήσω και απάνω θα χτίσω.
Ό,τι αγαπώ, θα γνωρίσω κι ό,τι μισώ, θα το φτύσω.
Αυτό λοιπόν είν’ το Low bap που ονειρευόμουνα.
Αν είχα έναν τότε που να εμπιστευόμουνα.
θα `ταν αλλιώς για σένα, όχι για μένα.
Εγώ, έτσι κι αλλιώς, τα έχω όλα μοιρασμένα,
με την δροσιά μου το μόνο μου ταίρι,
μα στην ψυχή μου ο Brak απόψε έβαλε χέρι.
Κάπου εδώ να τελειώσω,
όμορφο μαγιάτικο βράδυ,
κι αφού το ξέρω, δεν μπορώ να γλιτώσω,
θα δω το φως, αφού πιω το σκοτάδι