Σε μια θάλασσα πλατιά,
θάλασσα πολύ βαθειά,
τα δικά σου τα ενθύμια θα ρίξω.
Και απαλλαγμένος πια
απ’ τον κάθε σου βραχνά
για καινούριο πεπρωμένο θα τραβήξω.

Σάπια τα θεμέλια
σάπιες και οι ρίζες
που είπα να στηρίξω
μια αγάπη χρυσή.
Βγήκα γελασμένος
όπως τόσοι άλλοι
που έχασαν τα πάντα
για μια αγάπη τρελή.

Με το βήμα βιαστικό,
με το βήμα μου γοργό,
θα κοιτάξω ν’ αποφύγω τη σκιά σου.
Για να είμαι μακριά
και να μην τα βλέπω πια
τα συντρίμμια που μου άφησε η καρδιά σου.