Δες…
Τ’ ουρανού τις γραμμές
Πώς αλλάζουνε χρώματα
Και χωρίζουν βουνά
Και χωρίζουν τα σώματα

Δες…
Το φεγγάρι και πιες
Απ’ το φως του δυο κύματα
Οι ζωές μας νησιά
Που όλο αλλάζουνε σχήματα

Κι απ’ το δάκρυ σου κλαίω
Κι απ’ το δάκρυ μου κλαις…

Άσπρα μπαλόνια
Μοιάζουν τα χρόνια
Σ’ ένα σπασμένο ουρανό
Πού να σε ψάξω;
Πώς να πετάξω;
Μ’ ένα φτερό μου κλειστό

Άσπρα μπαλόνια
Χάρτινα χρόνια
Σύννεφα μοιάζουν παλιά
Πώς να τα σπάσω;
Πώς να ξεχάσω;
Όσα θυμάμαι φιλιά

Με μια θάλασσα αγκαλιά...

Δες…
Του φιλιού τις ρωγμές
Σαν αστέρια πώς φέγγουνε
Και δυο μόνοι αγκαλιά
Απ’ τον έρωτα φεύγουνε

Δες…
Η ζωή δυο στιγμές
Και τελειώνουν τα θαύματα
Λες και σβήνει η καρδιά
Απ’ την άμμο τα γράμματα

Κι απ’ το δάκρυ σου κλαίω
Κι απ’ το δάκρυ μου κλαις…