Ὁ ἥλιος καὶ τὸ φεγγάρι συμφωνήσανε τὰ δυο,
νὰ σὲ κάνουν τέτοια νέα, νὰ μαραίνεις κάθε νιό.

Τ᾿ ἀπεφάσισα νὰ γίνω στὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ κουμπές,
νά ῾ρχονται νὰ προσκυνᾶνε μαυρομάτες καὶ ξανθές.

Ἂν ἐσὺ δὲ μοῦ τὸ δώσεις τὸ φιλὶ ποὺ σοῦ ζητῶ,
θὰ σ᾿ τὸ πάρω μὲ τὸ ζόρι κι ἂς μὲ φέρουνε νεκρό,
τέσσερις θὰ μὲ περάσουν ἀπ᾿ τὴν πόρτα σου νεκρό.

Ἄσπρη, μαρμαρένια βρύση, πῶς κρατᾶς κρύο νερό,
ἔτσι κι ἐγὼ ὑποφέρω τῆς ἀγάπης τὸν καημό.