Προσέχτε τη φωτιά, μη λέτε δε σας νοιάζει.

Μυρίζει ωραία η νυχτιά στον τόπο της φυγής
παλιό τραγούδι μοιάζει το κλάμα της γης
οι λαμαρίνες στη θάλασσα με ζωγραφιά
και ο καπνός απ’ τα φουγάρα συννεφιά.
Θα πω τα φώτα του δρόμου αστέρια τ’ ουρανού
δοξάζοντας τα έργα κάποιου άλλου Θεού
θα πω το υπόγειο παλάτι μεγάλο
και εκεί κάτω ότι κρύβω έξω θα το βγάλω.
Φίλου αδερφικού παρέα το μικρόφωνο κρατάει
το Low Bap με μεθάει
και ένα πικάπ καθώς γυρνάει χαράζει μονοπάτια
και αφήνει δώρο απ’ το βινύλιο πολλά μικρά κομμάτια.
Ποιος θα τα βάλει όλα μαζί
μα ανακατεμένα λίγο και ζωή
μήπως και βγει ένας μύθος ακόμα
που όταν σε βρίσκει μοναχό να σ’ έχει κάνει λιώμα.
Κλείσε το στόμα σειρά έχουν άλλοι να μιλήσουν
όσοι προλάβαν κάτι ν’ αγαπήσουν πριν μισήσουν
γιαυτό πρόσεχε τη φωτιά μη λες δε σε νοιάζει
όλοι καιγόμαστε και σε τρομάζει.
Μα δε βαριέσαι
είναι μεγάλη η νυχτιά για να χαλιέσαι
σέρνει και αυτή πολλά στοιχειά
ένα απ’ αυτά είναι η φωτιά.
Και είμαστε τα παιδιά της και νιώσαμε το χάδι της
και χαραγμένο έχουμε για πάντα το σημάδι της
κράτα γερά κυρά
γουστάραμε πιο χύμα ναναι η δεύτερη φορά.

Με ένα μικρόφωνο 58άρι
με δύο πικάπ ΜΚ2
με ένα sampler MPC2000
με τη φωτιά
Low Bap sessions μέρος δεύτερο, τα demos.

Προσέχτε τη φωτιά, μη λέτε δε σας νοιάζει.