Όχι, δεν έχω δάκρυα πια για σένα
ψεύτρα νυχτιά, με τα διαμαντικά
και με τα μάτια σου τα ηλεκτρισμένα.

Στο κάλεσμά σου είμαι άφωνη σαν μνήμα.
Και τα τραγούδια τα νοσταλγικά
κ οι έρωτες μου σαν το κομμένο νήμα.

Άλλοτε πίστευα στην ομορφιά σου
κι όλη καρδιά γινόμουν να πονεί.
Κι απ τις αγάπες σου κι απ τα καρφιά σου.

Τώρα βλέπω με φρίκη να σιμώνεις.
Μη με χαϊδεύεις έτσι ταπεινή,
το μίσος μου μονάχα δυναμώνεις.