Ένα δειλινό μαύρο σκοτεινό
ήρθ’η μοναξιά με τη λησμονιά

Άκρη τ’ουρανού ερημιά του νου

Άνεμος οργής η σιωπή τση γης
Ανάσα που μιλείς το λυγμό καλείς

Άκρη τ’ουρανού ερημιά του νου