Δέκα νύχτες, δέκα βράδια,
πήρα τα δικά σου χάδια,
κι όσες, τώρα, ν’ αγκαλιάσω,
δεν μπορώ να σε ξεχάσω.

Δεν μπορώ να κοιμηθώ, όταν θα σε θυμηθώ,
και το λογικό μου χάνω κι αν δεν έρθεις θα πεθάνω,
και το λογικό μου χάνω, αχ! κι αν δεν έρθεις θα πεθάνω.

Είχε γλύκα το φιλί σου,
ξελογιάστηκα μαζί σου,
και το νάζι σου εκείνο
μ’ έκανε τρελός να γίνω.

Δεν μπορώ να κοιμηθώ, όταν θα σε θυμηθώ,
και το λογικό μου χάνω κι αν δεν έρθεις θα πεθάνω,
και το λογικό μου χάνω, αχ! κι αν δεν έρθεις θα πεθάνω.

Παιχνιδιάρα σαν τη γάτα,
όλο ομορφιά και νιάτα,
μ’ ένα ζαχαρένιο στόμα
που δεν το ξεχνώ ακόμα.

Δεν μπορώ να κοιμηθώ, όταν θα σε θυμηθώ,
και το λογικό μου χάνω κι αν δεν έρθεις θα πεθάνω,
και το λογικό μου χάνω, αχ! κι αν δεν έρθεις θα πεθάνω.