Νιώσε απόψε το μικρόφωνο στα χέρια μου να καίει.
Νιώσε μίσος και οργή που το τραγούδι αποπνέει.
Δεν έχω πλέον τίποτα να φοβηθώ,
νιώθω μολότοφ που σκάει πάνω σε περιπολικό,
να κάψω απόψε, όλα όσα μ’ εξοργίζουν.
Να δω τους δρόμους μ’ αγανακτισμένους να γεμίζουν,
γιατί βαρέθηκα μια ζωή να τους ανέχομαι,
αβίαστα κι αμάσητα όλα να τα δέχομαι.
Έτσι αρχίζω κι όσα χτίζατε γκρεμίζω
σε κανέναν παλιοπούστη αφέση δε χαρίζω.
Πρώτοι οι μπάτσοι, μέσα καταστολής,
καταχραστές εξουσίας και στολής
κι ας μην πρόλαβαν να βάψουν τα χέρια τους με αίμα.
Τα γουρούνια όλα ίδια φαίνονται σε’ μένα.
Ακραίος ίσως, μα δεν είμαι τρελός,
ακόμα νιώθω να με γδέρνει ο αγκυλωτός σταυρός
και μαχαιριές έχω στην πλάτη μου απ’ τη χρυσή αυγή.
Θάνατος σε όλους τους φασίστες στη γη.
Στέκομαι πάντα εναντίων πρώτη γραμμή μπροστά,
και γουστάρω όταν βλέπω να φουντώνει η φωτιά.

Μ’ ένα μικρόφωνο τον κόσμο τους ν’ αλλάξω,
ν’ ανάψω μια φωτιά και όλους να τους κάψω,
να σβήσω σύνορα, κοντά τ’ αστέρια να σου φέρω,
να πεθάνω στην προσπάθεια και να υποφέρω
για ν’ αλλάξει ο κόσμος, με τη μουσική μας,
αντάλλαγμα ζητάει την ίδια τη ζωή μας.
Για ν’ αλλάξει ο κόσμος, με τη μουσική μας,
αντάλλαγμα ζητάει την ίδια τη ζωή μας.

Το χέρι σου σφίξε γροθιά μαζί με’ μένα.
Είμαστε στην αρχή, μα πλησιάζει το τέρμα.
Ο κόσμος πλοίο, κι εμείς οι σκλάβοι
κάνουμε ανταρσία στο δικό μας το καράβι.
Αν θέλεις ρεσάλτο, έκανα εγώ αρχή.
Δε στέκομαι στα τέσσερα, δε δηλώνω υποταγή
σε κανέναν στρατόκαυλο, ΕΠΟΠ ή και λοχία
και τα μεγαλύτερα αρχίδια, τη στρατονομία!
Δε δηλώνω παρόν, ούτε σηκώνω όπλο,
δεν έχω πατρίδα, ένα μπουρδέλο τόπο
με μίζες, απάτες κι ένα σωρό λαμόγια,
μια βουλή πνιγμένη σε ξύλινα λόγια,
μια δημοκρατία, μια γαλανόλευκη σημαία
και μια πιο πουτάνα, πουτάνα νεολαία
Μέσα στη μόδα, στη μαστούρα και στα κόμματα.
Περιμένω τον βοσκό που θα σφάξει όλα τα πρόβατα
κι ίσως τότε σπάσει ο κώδικας σιωπής
και να ζητάνε καλύτερες συνθήκες σφαγής.
Μα εγώ έχω όνειρα που δεν τα ξεπουλάω,
δεν κρατάω το στόμα μου κλειστό και τραγουδάω
γιατί, στη μπόρα μόνο αντέχουν τα’ άγρια λουλούδια
κι εγώ σέρνω μαζί μου, οργή και τραγούδια..

Μ’ ένα μικρόφωνο τον κόσμο τους ν’ αλλάξω,
ν’ ανάψω μια φωτιά και όλους να τους κάψω,
να σβήσω σύνορα, κοντά τ’ αστέρια να σου φέρω,
να πεθάνω στην προσπάθεια και να υποφέρω
για ν’ αλλάξει ο κόσμος, με τη μουσική μας,
αντάλλαγμα ζητάει την ίδια τη ζωή μας.
Για ν’ αλλάξει ο κόσμος, με τη μουσική μας,
αντάλλαγμα ζητάει την ίδια τη ζωή μας.