Στο δωμάτιο με τους καθρέφτες
με χάνω και με βρίσκω πάλι
ποιοι είναι οι αθώοι ποιοι είναι οι φταίχτες;
ποιος να ’μαι εγώ ποιοι να ’ναι οι άλλοι;
Οι άγγελοι κι οι διάβολοι
τόσα θύματα και θύτες
στο δωμάτιο είμαστε όλοι
γεννημένοι ισοβίτες.

Δειλά μια πόρτα ανοίγω
στον δρόμο να ξεφύγω
μα αυτή πίσω γυρνά
στο δωμάτιο ξανά, καταλήγω...

Στο δωμάτιο χιλιάδες μάτια
που με τα δικά μου μοιάζουν.
Με λατρεύουν με παινεύουν
κι έπειτα με καταδικάζουν.
Κι όταν έρχεται η νύχτα
και στους καθρέφτες πέφτει χιόνι
στις σκιές παραμονεύουν
πληρωμένοι δολοφόνοι.

Μα όποια πόρτα ανοίγω
στον κόσμο να ξεφύγω
πάντα πίσω γυρνά
στο δωμάτιο ξανά
πώς να ξεφύγω...

Είσαι δίπλα μου το νιώθω
μας χωρίζει ένας τοίχος
κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο
κι εσύ μόνη μες στο πλήθος.
Στο δωμάτιο με τους καθρέφτες...