Μιὰ μυγδαλιὰ και δίπλα της,
ασύ. Μὰ πότε ανθίσατε;
Στέκομαι στὸ παράθυρο
καὶ σας κοιτώ καὶ κλαίω.

Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν
τὰ μάτια.
Δός μου, Θεέ μου,
όλες τὶς στέρνες τ᾿ ουρανού
να στις γιομίσω.