Πέρ’ από το δρόμο που περνάν τα φορτηγά
περιμένει ένα τρένο με το φάρο αναμμένο
και σφυρίζει ένα τραγούδι από παλιά.

Είχε ξεκινήσει όταν πρόλαβα να δω
πώς στο πρώτο το βαγόνι
είχε ακόμα το τιμόνι
μα δεν είδα πουθενά τον οδηγό.

Πάνω στο τρένο φάντασμα
μέσ’ τη νύχτα θα χαθώ,
μέσ’ την έρημο σ’ ένα πάρτι μαγικό,
πάνω απ’ το γκρεμό τ’ ουρανού θα περνώ
τρένο φάντασμα με σβησμένο αριθμό.

Μεσ’ τη γαλαρία που `ναι όλα σκοτεινά
ξετυλίγεται ταινία η δικιά σου ιστορία
που ποτέ δε θα παιχτεί στο σινεμά.

Το τρένο στέλνει σήματα, σινιάλα του καπνού
κι απαντούν οι Ινδιάνοι ότι όπου νά `ναι φτάνει
στο λιβάδι του Μεγάλου Μανιτού.

Πάνω στο τρένο φάντασμα
μέσ’ τη νύχτα θα χαθώ,
μέσ’ την έρημο σ’ ένα πάρτι μαγικό,
πάνω απ’ το γκρεμό τ’ ουρανού θα περνώ
τρένο φάντασμα με σβησμένο αριθμό.