Σακατεμένα τα τραγούδια του καιρού μου
απ’ τις φωνές και τα δημοπρατήρια,
τα καθεστώτα μέσα στην πόλη του μυαλού μου
παρέλαση κινάνε με εμβατήρια.

Πολιτικά γραφεία με σοφές δηλώσεις,
πουλάνε και αγοράζουν συνειδήσεις,
καταψυγμένες και παλιές ανακοινώσεις
στους δρόμους που ζητάς να περπατήσεις

Τον Αποστόλη τον θυμάμαι να χτικιάζει
στην καρβουνόσκονη και στις υπερωρίες,
και τον Αργύρη που τα μάτια του δικάζει
στις σκοτεινές και κρύες γαλαρίες

Σακατεμένα τα τραγούδια του καιρού μου
με φάλτσες μουσικές και με μπαλώματα,
μου βασανίζουνε οι ένοχοι το νου μου,
οι ίδιοι πάντα μ’ άλλα πια ονόματα