Μαύρη σημαία με τα χέρια μου κρατώ.
Τα ονόματά σου με το αίμα είναι γραμμένα.
Να σε ξανάβρω προσπαθώ αρρωστημένα,
μα μες στη στάχτη μιας αγάπης περπατώ.
Μαύρη σημαία σ’ ενός κόσμου τα κρυμμένα
που έχει μόνο την απάτη κιβωτό.

Μαύρη σημαία την κρατάμε από παλιά
φαρμακωμένοι, κολασμένοι, ερωτευμένοι.
Έχουμε όλοι στο λαιμό μας μια θηλιά.
Δε θα σε βρω. Μια νάρκη θα ’σαι σκορπισμένη.

Μαύρη σημαία την κρατάμε από παλιά
φαρμακωμένοι, κολασμένοι, ερωτευμένοι.
Η μνήμη καίει. Πάθη καίει και φιλιά.
Σε ποια πατρίδα, τάχα, ζουν οι ευτυχισμένοι;

Γυρνώ στα μπαρ και μες στους δρόμους να σε βρω.
Όπου κι αν είσαι, από παντού σου ’χουν ασπίδες.
Σου ’ταξαν φαίνεται κρεβάτι και φροντίδες -
ζωή στρωμένη και τ’ αθάνατο νερό.

Δε με θυμάσαι. Πώς να ξέρεις. Κι αν με είδες,
μαύρη σημαία θα με είδες να φορώ.

Μαύρη σημαία την κρατάμε από παλιά
φαρμακωμένοι, κολασμένοι, ερωτευμένοι.
Έχουμε όλοι στο λαιμό μας μια θηλιά.
Δε θα σε βρω. Μια νάρκη θα ’σαι σκορπισμένη.

Μαύρη σημαία την κρατάμε από παλιά
φαρμακωμένοι, κολασμένοι, ερωτευμένοι.
Η μνήμη καίει. Πάθη καίει και φιλιά.
Σε ποια πατρίδα, τάχα, ζουν οι ευτυχισμένοι;