Γιάντα τ’ αμοναχό δεντρί
ποτέ καρπό δεν κάνει
γιατί το δέρνει η μοναξιά
παράπονο το πιάνει

Σαν είναι δυο δέντρα μαζί
ως και αν τα δέρνει η μπόρα
φιλιούνται κι αγκαλιάζονται
χίλιες φορές την ώρα