Μια ανατολή σ’ ένα κόσμο
που δεν έχει πάψει ποτέ
να γυρίζει στην ίδια τροχιά.
Όμως στην άλλη άκρη της γης
κάποιος βλέπει τον ήλιο
να πέφτει ξανά.
Ξανά ανάβει ο φάρος του κόσμου,
χτυπάει ξαφνικά τα φτερά του,
το φως απ’τη χώρα των πάγων
βουτάει στην καρδιά σου
κι υψώνεται πάνω απ’ τη Γη του Πυρός.

Πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα
ώσπου ν’ αρχίσω πια να σ’ εμπιστεύομαι,
ώσπου να πάψω να φοβάμαι.

Μου είχες πει πως θα `ρθει κάποια μέρα
που ό,τι αντικρίζω θα το ερωτεύομαι
τώρα αρχίζω και θυμάμαι.

Η αγάπη πληρώνει κρυφά δολοφόνους,
συχνάζει σε δρόμους χωρίς γυρισμό.
Σ’ αγαπώ κι ας μην ξέρω ούτε καν τ’ όνομά σου
ετοιμάσου σε λίγο να πεις σε μισώ.
Είμαι το ένα μισό της σελήνης
μην κλείνεις σε λίγο γεμίζει το άλλο μισό.
Η αγάπη γεμίζει ξανά τα ποτήρια
ρωτάει ποιος διψά
ψιθυρίζεις "εγώ".

Πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα
ώσπου ν’ αρχίσω πια να σ’ εμπιστεύομαι
ώσπου να πάψω να φοβάμαι.

Μου είχες πει πως θα `ρθει κάποια μέρα
που ό,τι αντικρίζω θα το ερωτεύομαι
τώρα αρχίζω και θυμάμαι.