Aπόψε δεν επλάγιασα, πέρδικα, μωρέ πέρδικα,
πέρδικα, η πέρδικα μου, και πάλι δε νυστάζω,
γιατ’ εκουβέντιασα πολύ με μια γειτόνισσα μου,
που `χε τ’ αχείλι κόκκινο, με το βερτζί βαμμένο
κι έσκυψα και τη φίλησα κι έβαψε το δικό μου.